Klein kind

Op sommige momenten wil ik nog een klein kind zijn. Maar dan ook écht een klein kind.

Een kind wie geen weet heeft van de dingen om zich heen. Wie er geen idee van heeft dat papa en mama tegen haar liegen dat Sinterklaas bestaat. Waarom oma nou toch alweer in het ziekenhuis ligt. De hele wereld staat voor je open. De wereld roept naar je. “Kom maar kleine meid, wees maar niet bang!” Want je bent veilig. Veilig in de armen van je vader en moeder. Je broer en zus die aan het kibbelen zijn over wie jouw luier moet verschonen. Je leeft in een veilig gezin. Daarbuiten is het niet donker en boosaardig, maar mooi en kleurrijk. Hoe graag wil je als klein kind wel niet op pad om de wijde wereld te zien? Maar mooi dat je dat toen niet hebt gedaan. Want het zou vies tegen gevallen zijn. Alle nare dingen die op je pad zouden zijn gekomen als klein kind, je zou er vervelend van worden.

    Want je hoefde aan niemand verantwoording af te leggen. Waarom huil je nou eigenlijk? Waarom ren je nou weg? Waarom ga je nou het ijs op terwijl papa nog zo zei dat niet te doen? Maakt het jou nou uit. Je doet het gewoon.

 

Het is zo lekker normaal. Je hoeft je over niks over op te winden. Je krijgt je eten wanneer je honger hebt, je mag en kan slapen wanneer je dat wilt, je hoeft je niet druk te maken over school, werk of maar over enige vorm van financiën. Want dat wordt lekker voor je geregeld. Hoe heerlijk is het om nog te geloven in de mooie kanten van het leven? In een man met een baard die elk jaar langs komt wanneer het winter wordt, jij je schoentje op de schoorsteen zet, je de volgende dag uitgelaten naar beneden huppelt en die volzit met allerlei cadeautjes? Wel nee, je hoeft je helemaal geen zorgen te maken over je verlanglijstje. De Sint die regelt het wel. Hoe lekker is het om enthousiast te zijn wanneer je een euro krijgt en je zélf naar de winkel mag om melk te halen? Het gevoel te hebben dat de wereld naar jouw hand staat en iedereen toch maar doet wat jij wilt? 

Want wanneer jij een koekje wilt, heeft de hele wereld dat maar te accepteren. Ze moeten jóu maar een koekje geven. Kijk maar uit mensen, anders begin ik te krijsen. 

 

Als klein kind kan je niet wachten om volwassen te worden en lekker alles zelf te mogen regelen. Om zoveel slagroomtaarten te eten als je wil.