Mezelf omschreven
Eigenlijk ben ik best wel een kluns, in meerdere opzichten. Ik vergeet altijd alles, maak altijd alles onopzettelijk kapot, het is altijd een chaos in mijn hoofd en ik ben redelijk impulsief. Zo ben ik vorige week in zeven dagen twee keer mijn OV-chipkaart kwijtgeraakt. Ja, dan ben je wel heel dom hè? En ik vergeet me voor te stellen, op mijn eigen ‘website’. Nou, dat ben ik dus.
Ik ben een verschrikkelijke kluns, kom iets te vaak over als een enorme egoïst wat ik totaal niet ben, heb iets te snel meningen over alles (die ik overigens altijd wel kan bijschaven), kom soms iets te bot of direct uit de hoek, heb de domste opmerkingen, en ik praat. Soms iets te veel. Weer die chaos. Oh, en ik hou ervan om kei- en keihard mee te zingen met de meest afschuwelijke muziek die je je maar kan voorstellen.
Dat ben ik in het kort omschreven. Voor de rest studeer ik sinds een aantal weken Journalistiek in Zwolle, ik hou namelijk van schrijven (góh).. Ja, ik heb alles overwogen en ben bij mijn keuze gebleven. Sparend om straks mijn diploma te kunnen kopen. Inderdaad.
Volgens sommigen laat ik een nogal oppervlakkige indruk achter, waar ik eigenlijk wel om moet lachen. Dat de meeste mensen niet verder kijken dan het uiterlijk en het te verwaarlozen beetje innerlijk wat ze op het eerste gezicht kunnen zien. Zo is mijn droom om een vervolg te brengen in wat ik nu al doe; columns schrijven met een iets dieper tintje. Vind ik leuk, mensen kijken. Dan heb ik het niet alleen over wat ze aan hebben.
Voor de rest heb ik eigenlijk een verschrikkelijke hekel aan de meeste mensen. Schijnheil, leugens, achterbaks gedoe. Na een hele tijd er keihard aan mee te hebben gedaan heb ik besloten dat ik daar totaal geen zin meer heb – je verliest jezelf in de strijd die je moet voeren met degene je zegt te zijn.
Eigenlijk ben ik dus helemaal niet zo bijzonder en anders, nooit gezegd ook. De drijfveren die mij door het leven leiden wijken misschien iets af van de meesten van mijn leeftijd, net als hoe ik over het leven nadenk. Hetgeen wat mij anders maakt dan anderen: het positieve. Niet het zeiken om alles, niet het eindeloze miepen over een puistje dat dreigt naar boven te komen. Het waarderen wat je allemaal wél hebt is dan ook een sterk punt. Een punt waar je ontzettend veel energie uit kan putten. Waardoor je in elke situatie door wilt vechten, voor alle dingen die je nog wel hebt. Geluk in zijn eeuwige vorm.